പൊനം
കെ.എൻ.പ്രശാന്ത്
തുടക്കവും ഒടുക്കവും ഇല്ലാത്ത പകയുടെയും പച്ച മനുഷ്യരുടെയും കഥ. ചിരുത, പാർവതി,രമ്യ, ശേഖരൻ, മാലിങ്കൻ, ഗണേശൻ തുടങ്ങിയ മികച്ച കഥാപാത്ര സൃഷ്ടികൾ, എന്നാൽ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമാകുമെന്നു തോന്നിപ്പിച്ച മാധവന്റെ കഥയും, ക്ളീഷേ പോലെ ആയിപ്പോയ കഥാകാരന്റെ ചരിത്രവും, കഥാപാത്ര സൃഷ്ഠിയും മറ്റൊരു തലത്തിൽ എത്തേണ്ട കഥയെ എങ്ങുമെത്താതെ എവിടെയോ ഉപേക്ഷിച്ചു തീർത്ത പോലെ തോന്നി. ഒരേ സ്വഭാവമുള്ള, മൂന്നു തലമുറ സ്ത്രീകളെ നന്നായി വരച്ചിട്ടപ്പോൾ(അത്രയും സ്ത്രീകളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി പോകുന്നുമുണ്ട്) പുരുഷ കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും ഏതാണ്ട് ഒരേ ഛായയും കരുത്തും നൽകരുതായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി അവിടെ കഥാപാത്ര വൈവിധ്യത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ ഉണ്ടായിട്ടും ഉപയോഗപ്പെടുത്താത്തപോലെ തോന്നി. എന്നിരുന്നാലും കരിമ്പുനത്തെ വായനക്കാരന് കാടുകയറാൻ വിട്ടുതന്നിട്ടാണ് നോവൽ അവസാനിപ്പിക്കുന്നത്, വായിച്ചൊരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിട്ടും കരിമ്പുനം ഒരു നായകനെ തേടുകയാണ് അങ്ങിനെ ഒരു നായക സൃഷ്ടിയുടെ അഭാവം വായനയിൽ പ്രകടമായി തോന്നുന്നുണ്ട്.
